Niewiele franczyz miało tak burzliwą historię jak seria Halloween. Seria, która rozpoczęła się od fenomenalnego niskobudżetowego filmu Johna Carpentera z 1978 roku, została doprowadzona do ziemi z sequelami, rebootami i retconami. W 2018 roku reżyser David Gordon Green rozpoczął nową trylogię filmów, która służyła jako bezpośredni sequel pierwszego, a rzeczy wyglądały dobrze. Ale w prawdziwej modzie Halloween, ta seria zeszła z głębokiego końca z Halloween Ends. Ten film może być jednym z najbardziej przerażająco rozczarowujących wniosków do długoletniej serii, jakie kiedykolwiek powstały.
Kiedy oglądałem Jurassic World: Dominion na początku tego roku, nie sądziłem, że capper trylogii rebootowej może mieć tak wielki potencjał i zmarnować wszystko. Halloween Ends przebija samo siebie. Film otwiera się audycją radiową rock-and-roll, a następnie daje ci scenę otwarcia, która nie jest tym, czego można się spodziewać po filmie z tej serii. Miłym zaskoczeniem jest to, że widzimy, dokąd zmierza to otwarcie, ponieważ mamy napisy początkowe o takim samym wyglądzie jak te w Halloween III: Season of the Witch. To powinno dać ci wskazówkę, jak bardzo ten film jest inny.
Halloween Ends podejmuje ryzyko. Schodzi z torów i dokonuje kreatywnych wyborów, których nigdy nie spodziewalibyście się po finale. To śmiały film, który ma odwagę wyjść poza ramy, ale żaden z jego pomysłów się nie opłaca. Po pierwsze, marketing tego filmu jest dość mylący. Jeśli widzieliście zwiastuny, mogliście spodziewać się finałowej rozgrywki pomiędzy Laurie Strode (Jamie Lee Curtis) i Michaelem Myersem (James Jude Courtney). Nawet jeśli nie widzieliście trailerów, to brzmi to jak idealny finał; krwawa jatka w Haddonfield, kiedy Michael poluje na dziewczynę, której nie udało mu się zabić 40 lat wcześniej.
Nie dostaniecie tego tutaj. Jest to pierwszy film od czasu Halloween III, który odsuwa Kształt na bok, czyniąc go ławką rezerwowych we franczyzie, w której jest on głównym graczem. Akcja filmu rozgrywa się cztery lata po Halloween i Halloween Kills w Haddonfield opanowanym przez strach. Michael zniknął, ale strach przed Boogeymanem szaleje w tym mieście. Ta nowa trylogia wykonała świetną robotę w eksplorowaniu tematów traumy i tego, jak strach może przejąć życie, ale silne tematy Halloween Ends nie mogą uratować marnego opowiadania i niezadowolenia z jego zakończenia.
Ten film nie jest o Michaelu, ani o Laurie. Zamiast tego, ten film jest o Corey Cunningham (Rohan Campbell), opiekunka do dzieci oskarżony o zamordowanie dziecka, które opiekował. Ludzie z Haddonfield wyrzucili go, a wiele z tego filmu jest o nim i jego walce. Nawiązuje romantyczny związek z wnuczką Laurie, Allyson (Andi Matichak), i jakoś przez chwilę czuje się jak bohater. To jest zaskakujące, że ta seria wprowadziłaby taką kluczową postać tak późno w trylogii. Czuje się jakby scenarzyści zaplanowali dwa pierwsze filmy, a potem dopisali to w ostatniej chwili.
To oszałamiające, że zakończenie serii znanej z bohatera i złoczyńcy czyni ich postaciami drugoplanowymi w ich własnej historii. Zamiast tego, ten film kładzie cały nacisk na zupełnie nową postać, która nie obchodzi cię. Marketing był zwodniczo mądry w utrzymywaniu Corey z dala od zwiastunów tak bardzo, jak to możliwe, ponieważ Halloween Ends ledwo skupia się na historii Laurie i Michaela. Nie skupia się nawet na historii Haddonfield w taki sposób, w jaki robiła to jego poprzedniczka. Te pomysły są krótko poruszone, ale scenarzyści powiedzieli: “Wiecie, co widzowie przychodzą na film o Halloween, żeby zobaczyć najwięcej? Corey Cunningham!”
Nie tylko dziwne jest wprowadzanie postaci, która nigdy nie została nawiązana w żadnym filmie, który pojawił się wcześniej, ale wykonanie tej historii jest okropne. Romans między Coreyem i Allyson jest mocno wymuszony. Te dwie poruszają się z prędkością błyskawicy, przechodząc od nieznajomych do uciekających kochanków w ciągu kilku dni. Niestety, nie mają żadnej chemii, przez co wszystko jest sztucznie napisane. Ponadto, zachowanie Allyson w tym filmie jest niespójne z jej poprzednimi portretami, ponieważ jej impulsywne decyzje i dziwnie antagonistyczne zachowanie sprawiają, że jest skomplikowaną postacią, której można kibicować.
Duża część tego filmu nie sprawia wrażenia horroru. To raczej słabo napisany dramat z kilkoma irytującymi, fałszywymi jump scares. Są tu zalążki świetnych pomysłów, takich jak rodzący się romans między Laurie i zastępcą Hawkinsa (Will Patton). Jednak brak równowagi między dramatem postaci a strachem sprawia, że film jest chaotycznym doświadczeniem, w którym przez połowę czasu nie będziesz pewien, co oglądasz. Filmowi brakuje całego napięcia, jakie miało Halloween Kills, wbijając Michaela Myersa w kanał na prawie cały film. Nie czujesz strachu i niebezpieczeństwa; po prostu bardzo się denerwujesz, gdy postacie wyskakują za innymi z dołączonymi głośnymi dźwiękami.